การที่โจทก์บรรยายฟ้องอ้างว่า โจทก์ไม่โต้แย้งหรือคัดค้านการประเมินและยินยอมชำระภาษีธุรกิจเฉพาะให้แก่จำเลยตามคำวินิจฉัยอุทธรณ์ แต่โจทก์ฟ้องคดีนี้เพื่อขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับให้แก่โจทก์เท่านั้น ย่อมเห็นได้ชัดว่าโจทก์ไม่ได้โต้แย้งเพียงเฉพาะจำนวนของภาษีธุรกิจเฉพาะเท่านั้น แต่ยังประสงค์ขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับอยู่ เช่นนี้ต้องถือว่าโจทก์ได้บรรยายซึ่งสภาพแห่งข้อหาว่าโจทก์ไม่เห็นด้วยกับดุลพินิจของเจ้าพนักงานประเมินและคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ในการพิจารณาลดหรืองดเบี้ยปรับอันเป็นการโต้แย้งสิทธิโจทก์แล้ว จึงนำคดีมาฟ้องขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับ ทั้งในคำฟ้องโจทก์ได้บรรยายข้ออ้างที่เป็นหลักแห่งข้อหาแล้วว่า โจทก์ไม่มีเจตนาหลีกเลี่ยงการเสียภาษีธุรกิจเฉพาะหรือหลีกเลี่ยงไม่ไปพบเจ้าพนักงานของจำเลยเนื่องจากตั้งแต่ปี 2540 โจทก์ขาดทุนอย่างต่อเนื่องต้องปลดพนักงานของโจทก์จำนวนมากทำให้ไม่มีพนักงานที่เชี่ยวชาญด้านภาษีอากรมาดูแลรับผิดชอบ และเมื่อเจ้าพนักงานของจำเลยมีหนังสือเชิญพบปรากฏว่า พนักงานของโจทก์รับไว้แต่ไม่ได้นำมาให้หุ้นส่วนผู้จัดการโจทก์รับทราบ จึงไม่ได้มาให้ถ้อยคำ ทั้งในระหว่างที่รอผลคำวินิจฉัยอุทธรณ์โจทก์ได้ผ่อนชำระภาษีให้แก่จำเลยบางส่วน และมีคำร้องขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับจำนวน 16,070,760.- บาทแก่โจทก์ อันเป็นประเด็นแห่งคดีในเรื่องเหตุอันควรในการงดหรือลดเบี้ยปรับ ถือว่าคำฟ้องในส่วนนี้ชอบด้วยกฎหมายแล้ว คดีนี้โจทก์ยอมรับว่า การประเมินชอบด้วยกฎหมายซึ่งเป็นคนละประเด็นกับที่โจทก์บรรยายมาในคำฟ้องว่ามีเหตุอันควรงดหรือลดเบี้ยปรับหรือไม่ คำฟ้องของโจทก์ส่วนนี้ชอบด้วยกฎหมายแล้ว

โจทก์ขายที่ดินให้แก่บริษัท อ. เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม 2537 ซึ่งเป็นเวลาภายหลังจากที่กฎหมายภาษีธุรกิจเฉพาะออกใช้บังคับเพียง 2 ปีเศษ และในระหว่างรอผลคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ โจทก์ได้ผ่อนชำระภาษีให้แก่จำเลยบางส่วน อีกทั้งโจทก์ก็ไม่ได้โต้แย้งการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ในส่วนจำนวนภาษีธุรกิจเฉพาะ ดังนั้น เมื่อพิเคราะห์ถึงจำนวนเบี้ยปรับตามการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินที่ได้ประเมินในส่วนเบี้ยปรับเป็นจำนวนถึง 2 เท่าของจำนวน ภาษีที่ต้องเสีย ประกอบกับพฤติการณ์ทั้งปวงตลอดจนถึงการที่โจทก์ยอมรับที่จะเสียภาษีธุรกิจเฉพาะตามการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์เพียงแต่ขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับ จึงเห็นควรลดเบี้ยปรับให้โจทก์ คงให้เรียกเก็บร้อยละ 50 ของเบี้ยปรับตามกฎหมาย